Recensie Morgen ben ik weer thuis, Simone van der Vlugt

Simone van der Vlugt, Morgen ben ik weer thuis

Nederland, tiende druk 2014, eerste druk 2013

277 bladzijden

Literaire thriller, Spanning en avontuur

Morgen ben ik weer thuis gaat over Britt Strijbis, een meisje van 11 jaar. Britt is gek op turnen en als ze op een dag hoort dat ze bij de selectie mag, is ze dolblij. Helaas zal ze hier niet lang van kunnen genieten, op weg naar huis wordt ze ontvoerd en meegenomen naar een verlaten huis. Uiteindelijk blijkt haar vader, een gedetineerde die ontsnapt is uit de gevangenis in Vught, haar mee te willen nemen naar Polen. In de auto naar Polen verstuurd Britt stiekem sms'jes met korte hints naar haar moeder, ondertussen raakt de batterij van haar telefoon steeds verder leeg. Haar vader steelt auto's om niet gevonden te worden en ze blijven overal maar kort. Uiteindelijk ontsnapt Britt en dwaalt rond in een groot bos.

Rechercheur Lois Elzinga onderzoekt met haar team de zaak van Britt. Wanneer zij een aantal dagen vrij heeft, laat zij zich tegen alle regels in, ompraten door Mirjam (de moeder van Britt), om mee te gaan naar Duitsland. 

Recensie

Morgen ben ik weer thuis

Dit boek is geschreven door Simone van der Vlugt, geboren te Hoorn in het jaar 1966. Ze is in Nederland bekend geworden met het boek 'De Reunie' (2004) en inmiddels zijn haar boeken in meerdere landen verschenen. Ze heeft vele succesvolle thrillers, historische romans en historische jeugdboeken geschreven. Samen met haar echtgenoot heeft zij meerdere verhalen geschreven over de reizen die zij samen gemaakt hebben.

 Het boek Morgen ben ik weer thuis is een deel in een thrillerreeks over Lois Elzinga. Het wordt door recensenten erg positief beschreven.

Mijn verwachtingen van het boek waren in het begin niet zo hoog, aangezien de boeken die ik eerder van haar gelezen heb mij niet erg aanspraken. Toch heb ik het een kans willen geven, ik kende immers alleen nog maar haar jeugdboeken. Het uiterlijk van dit boek is daarentegen wel veelbelovend.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen (het verhaal gaat immers over de recherche, die vallen wel vaker een huis binnen), ik vond dit een erg goed boek. De verhaallijnen zijn uiterst slim in elkaar gedraaid en de personages maken pakkende opmerkingen. Aan het begin van het verhaal dacht ik wel: ‘daar gaan we weer, opnieuw een schrijver die een serie politie thrillers heeft besloten te schrijven.’ Ik had zo mijn vooroordelen over Van der Vlugt, maar met dit boek heeft ze mij bewezen dat daar niets van klopt, binnen twee dagen was het uit en daar baalde ik enorm van.

Het boek beschrijft twee verhaallijnen, een waarin we meekijken met Britt Strijbis, een elf jarig turntalentje. De andere verhaallijn beschrijft het leven van Lois Elzinga, rechercheur bij de politie van Alkmaar.

Britt woont samen met haar moeder Mirjam, haar vader kent ze niet. Hij is een crimineel en zit eigenlijk zo lang als Britt zich kan herinneren vast in de gevangenis van Vught. Wanneer Britt ontvoerd wordt, schemert Mirjams angst dat haar ex-man Roy, de vader van Britt, achter de ontvoering zit, al door. Dit vind ik persoonlijk erg prettig lezen omdat je steeds hints krijgt over wat er mogelijk gebeurd is, maar toch continu met vragen blijft zitten.

Uiteindelijk blijkt Mirjam gelijk te hebben, Lois was inmiddels ook op het spoor van Roy beland. Hij is ontsnapt. Als lezer heb je een informatie voorsprong, je weet meer dan Lois en Mirjam, omdat je ook de verhaallijn van Britt volgt. Zij hebben vragen, waarop jij als lezer de antwoorden al weet. Je wilt hierdoor graag doorlezen, je hebt een vermoeden van wat komen gaat, maar weet nog niet zeker hoe precies.

Een ander punt dat voor de zekere spanning zorgt, is het mobieltje van Britt. Als zij van turnen naar huis fietst merkt ze dat de batterij bijna leeg is en zet daardoor haar telefoon uit. Haar moeder en de politie denken hierdoor dat deze van haar afgepakt is. Echter, wanneer Britt in het busje ligt, merkt zij dat ze haar telefoon nog bij zich heeft. Helaas kan ze er op dat moment niet bij. Erg verwonderlijk is het, dat geen van haar ontvoerders opmerkte dat zij het mobieltje bij zich had. Enerzijds maakt het telefoontje het spannend, door de steeds terugkerende rol en vragen die je jezelf stelt als: ‘zal het lukken? Zal Mirjam het bericht op tijd binnen krijgen?’ Anderzijds zwakt dit het verhaal af, omdat het (althans voor mij) niet logisch is dat een beroepscrimineel er niet aan denkt om het af te pakken.

Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer spannende elementen er naar voren komen. Steeds wordt je op een ander spoor gezet over de bedoelingen van Roy en de uiteindelijke afloop voor Britt.

In de verhaallijn over Lois krijg je steeds meer achtergrond informatie over wie zij is. Op die manier kan je je steeds gemakkelijker inleven in wat ze voelt en leer je haar steeds beter kennen. Wat zij meemaakt, beleef je als bijzaak, maar het maakt haar personage wel duidelijk.

Wat het erg leesbaar maakt, is dat het erg actueel is. Wie het nieuws volgt, hoort regelmatig over vermissingen en hoe de media gebruikt kan worden om een kind terug te vinden. In het verhaal wordt bijvoorbeeld het ‘AmberAlert’ genoemd.

Ik zou iedereen die houdt van snel leesbare politie verhalen aanraden om dit boek te lezen, het leest gemakkelijk weg en bevat genoeg elementen om de spanning behoorlijk op te bouwen. Als je meer gecharmeerd bent van ingewikkelde complotten en wat meer diepgang verlangt, is het misschien niet de beste keuze.

Morgen ben ik weer thuis, Simone van der Vlugt

277 pagina’s

 Eerste druk 2013, Nederland

Door: Mayra Niekus 

Boekverslag I 'Slaap zacht, Johnny Idaho' Auke Hulst

Boekverslag ‘Slaap zacht, Johnny Idaho’ door Auke Hulst

Het verhaal in het kort:

Het boek gaat over drie mensen, in het begin lijken ze niks met elkaar te maken te hebben, maar naar mate je verder leest kom je erachter dat ze een hele belangrijke rol in elkaars leven spelen.
Johnny Idaho is een jongen die naar alle waarschijnlijkheid een aanslag overleefd heeft. Echter, komt hij tot de ontdekking dat niet alles is zoals het lijkt. Na jaren in de woestijn geleefd te hebben, vertrekt hij met zijn enig bezit, een e-reader, naar 'de Archipel', de toekomstige wereld. Niks blijkt te zijn zoals het ooit leek te zijn...



Dit boek is voor een deel herkenbaar uit onze eigen belevingswereld, of beter gezegd, de belevingswereld van deze tijd op de plaats waar wij nu leven. Omdat het boek zich in de toekomst afspeelt, vinden de vroegste gebeurtenissen in de tijd waarin wij nu leven. Wanneer er een terugblik plaats vindt, wordt er gesproken over gebruiken die wij nu kennen zoals smartphones, tablets, e-readers en noem maar op. ‘De nieuwe wereld’ daarentegen is lastiger voor te stellen, daar is het heel normaal om alles met je vingerafdruk te regelen en er zijn e-taxi’s. Wel worden er actuele thema’s genoemd en worden er mogelijke scenario’s geschetst over de afloop van problemen waar wij nu tegen aan lopen (terroristische  groeperingen e.d.).

Het verhaal heeft mij zeker aan het denken gezet, ik ben mij steeds meer af gaan vragen of de ‘automatisering’ waar men mee bezig is, wel goed zal zijn. Zijn we straks nog mensen? Of veranderen we in voorgeprogrammeerde wezens zonder gevoel? En is er straks nog wel werk voor ons, als er zoveel robots zijn? Zijn we als mens misschien later overbodig? Doordat het verhaal vanuit verschillende personen verteld wordt, namelijk een zakenman, een wetenschapster en een doodnormale jongen, krijg je een heel duidelijk beeld van de voor en nadelen. De jongen is bijvoorbeeld gewend aan ‘het normale’. Hij heeft een smartphone, waarmee hij ‘WhatsAppt’, een e-reader waarop hij keer op keer het boek ‘Moby Dick’ leest. De wetenschapster is daarentegen gewend aan de nieuwe geautomatiseerde wereld, de Archipel, ze vindt het normaal om met de ‘wormlijn’ naar haar werk te reizen. De zakenman woont in Executive, de plaats in de Archipel voor de rijken, hij wordt hier bediend door robots.

Centraal in het verhaal was de vraag wat de drie personages met elkaar te maken hebben en waarom bepaalde zaken gaan zoals ze gaan. Je kijkt mee in de hoofden van de personages, waarvan er een uit de ‘ik’ persoon geschreven is en de andere twee ‘hij/zij’. Hun gedachten beantwoorden je vragen, maar roepen ook weer meer vragen op.

Er vinden best heftige gebeurtenissen plaats, om een paar voorbeelden te noemen:

Johnny heeft een (althans die indruk wordt gewekt) aanslag overleefd, daarbij heeft hij een zware jeugd gehad, hij kon niet terug naar huis en heeft jaren in de woestijn geleefd.

De zakenman, meneer Gerson, is terminaal ziek, zijn lichaam wordt langzaam opgeslokt door een zwarte massa.

Ondanks dat het verhaal zich in een hele andere wereld afspeelt, lijken de personages levensecht. Het is een erg realistische kijk op de toekomst en de personages handelen net als mensen nu, alleen met andere middelen en andere doelen.

De personages hebben sterke karakters en worden duidelijk beschreven. Dit komt onder andere door hun verschillende nationaliteiten, waar de auteu de kans heeft aangegrepen daar nadruk op te leggen en deze geweldig te beschrijven.

De auteur heeft veel gebruik gemaakt van flashbacks, dit vind ik vaak storend, maar nu niet. Deze flashbacks geven telkens antwoorden op vragen die je als lezer hebt. Dit houdt het verhaal spannend. De schrijver weet van deze onsamenhangende informatie toch een goed, helder verhaal te maken.

Doordat het vehaal uit korte hoofdstukken, elk door een andere personage verteld, bestaat, is het erg vlot te lezen en kan je het gemakkelijk even onderbreken. Dit houdt het afwisselend en zo heeft de schrijver voorkomen dat het saai wordt. Het verhaal raast in de laatste stukken op het plot af, aan de ene kant is dit jammer, aan de andere kant was het waarschijnlijk te langdradig geworden als het niet zo was.

De woordkeuze was echt van deze tijd, dat maakte het goed leesbaar. Ook heeft de auteur gebruik gamaakt van veel verschillende woorden. Een van de personages leest in het verhaal uit Moby Dick, de auteur citeert passages uit dit boek, hierdoor krijg je ook oudere stukken tekst te lezen.

De dialogen waren meestal duidelijk weergegeven, al had Johnny, een van de personages, regelmatig innerlijke dialogen, vaak zelfs letterlijk tegen de lezen. Dit maakte het ergens wel verwarrend, maar het sleepte je ook juist mee in het verhaal. Alsof je er letterlijk deel van bent.

Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: Slaap zacht, Johnny Idaho Auteur: Auke Hulst Verschijningsjaar: 2015
Subject	Uitwerking
Inhoud	Johnny Idaho heeft een ramp overleefd, hij streeft ernaar dhr. Gerson, een zakenman in ‘De Archipel’ te spreken. Ook komt wetenschapper Hatsu naar voren, zij werkt voor dhr. Gerson, hij lijdt aan een nieuwe terminale ziekte. Uiteindelijk zijn de drie op bijzondere wijze met elkaar verbonden. Dit alles vindt plaats in een geautomatiseerde, nieuwe wereld.
Thema (hoofdonderwerp in abstractie)	De post traumatische stress van een jongeman De vraag of de automatisering goed of fout is De rol van geld in het streven naar een doel
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden)	Gezondheid Criminaliteit De controle over de mensen in ‘de Archipel’
Personen	Hatsu Hamada Johnny Idaho Willem Gerson ‘De Woestijnrat’
Historische tijd en ruimte	3 periodes:        - De tijd van nu (in het verhaal vroeger) 2015        - Een paar jaar daarna, ongeveer 2017        - het nu perspectief in het boek, de toekomst Plaatsen:         Denver, Idaho (de woestijn), Nederland, Japan, De Archipel, gelegen nabij Japan
Titelverklaring Onderschrift	Wanneer Johnny onder het puin begraven ligt, heeft hij een bijna dood ervaring. Hij praat tegen zichzelf en zegt ‘slaap zacht, Johnny Idaho’ In ‘de Archipel’ verruild Johnny zijn vinger, voor die van iemand wiens vingerafdruk wél bekend is, hij neemt als het ware afscheid van zijn identiteit
Verteller (perspectief)	·         ‘ik’ Johnny ·         Willem Gerson ·         Hatsu Hamada
Genre	Roman
Spanning	·         De onzekerheid waarin Johnny leeft  als hij zich in de (waarschijnlijk criminele) onderwereld bevindt ·         De onbekende ziekte waardoor Gerson bedreigt wordt ·         De enorme druk waaronder Hatsu moet werken, ook wordt zij constant in de gaten gehouden
Stijl	De auteur laat duidelijk zijn mening over de toename van het gebruik van technologie blijken. Vlot geschreven met korte hoofdstukken
Waardering in recensies	Veel lovende woorden
Persoonlijke waardering	Erg prettig geschreven, ondanks dat het zich in een niet bestaande wereld afspeelt, kan je je toch makkelijk inleven in de personages. Ik zou het boek een ruime acht geven!

Blok3 opdracht 2 verwerkingsopdracht 5

Eenmaal op het bureau aangekomen zag zag ik madar steeds verder wegdwalen in gedachten. Ik had het zo met haar te doen, ze had al zoveel meegemaakt. Padar zat maar een beetje heen en weer te schommelen, ook hij was bloednerveus. 

Ik zelf wist niet goed wat hij voelde. Ik was kwaad, verdrietig en ergens ook opgelucht, al wist ik niet goed waar dat gevoel vandaan kwam. Waarschijnlijk omdat ik nu eindelijk het constante vlucht gevoel los kon laten. Dat was nog het enige positieve aan dit hele verhaal, ik hoefde nu niet meer bang te zijn dat mijn familie veraden zou worden. Dat was het ergste wat hen tot nu toe kon gebeuren.  

Er kwam een agent binnen. Padar keek hem met een stalen gezicht aan. Madar droogde snel een paar tranen van haar gezicht.  

'Ik moet u helaas nog even laten wachten, er zijn wat problemen.'  

Padar keek naar mij, het duurde even voordat het tot me doordrong dat ik het voor hem moest vertalen.  

Toen Padar begrepen had wat er gezegd was knikte hij nors en zweeg. De agent verliet de kamer.  

Mijn broer zat in zichzelf mopperend aan de andere kant van de kamer. Hij voelde zich verraden, net als wij allemaal.  

'Wat is er mis?' Snikte Madar. 'Wat gaat er nu gebeuren?' 

'Misschien'.. Bromde Bashir. 'Misschien, komt alles toch nog goed.' 

'Hoe kan je dat nu zeggen mijn zoon?' snauwde Padar. 'We zitten als ratten in de val.' 

Ik dacht na, wat bedoelde hij? En wat bedoelde Bashir? Mijn hoofd stroomde over en werd er goed onrustig van..Wist Bashir meer? 

Met een luid kabaal vloog de deur open. Een brede man kwam stampvoetend de ruimte binnen. Hij maakte een angstaanjagende indruk op me, de rillingen liepen over mijn rug. Achter hem stond een man met een licht getinte huid, een buitenlander, net als wij. Maar hij had een functie, hem maakten ze niets. De wereld was niet meer eerlijk. Waarom de een wel en de ander niet?  

'Wilt u meekomen?' Vroeg de man met een zware, maar toch niet onvriendelijke stem.  

Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Bashir hem een onopvallende glimlach toewierp. Ja, hij wist meer. Het was bevestigd. Padar stond op en wilde tegenstribbelen. Madar barstte bijna in tranen uit, ik snelde haar toe en greep haar bij haar schouders. 'Het is goed fluisterde ik in haar oor, we kunnen niets meer doen.' Diep van binnen wilde ik krijsen, wilde ik  vechten, maar ik wist dat het zo moest zijn.  

We volgden de mannen naar een busje, niemand bracht ook maar een woord uit. Mijn hart bonsde in mijn keel en zelfs ademhalen kostte me moeite. Het was een grijs modern busje, met geblindeerde ramen. Ik begon er vertrouwen in te krijgen, in wat wist ik niet, maar mijn gevoel en de glimlach van Bashir stelden mij gerust.  

De man opende de deur voor ons, eerst Madar, daarna Padar en als laatste mijn broer en ik.  

De metgezel van deze man startte de motor, we reden weg, weg bij het politiebureau. Madar snikte, padar balde zijn vuisten, Bashir was rustig.  

'Mijn naam is Walter Groen.' Zei de man. 'weest u maar gerust, het komt goed, u bent gered. Daar zorgen wij voor.'