Simone van der Vlugt, Morgen ben ik weer thuis
Nederland, tiende druk 2014, eerste druk 2013
277 bladzijden
Literaire thriller, Spanning en avontuur
Morgen ben ik weer thuis gaat over Britt Strijbis,
een meisje van 11 jaar. Britt is gek op turnen en als ze op een dag hoort dat
ze bij de selectie mag, is ze dolblij. Helaas zal ze hier niet lang van kunnen
genieten, op weg naar huis wordt ze ontvoerd en meegenomen naar een verlaten
huis. Uiteindelijk blijkt haar vader, een gedetineerde die ontsnapt is uit de
gevangenis in Vught, haar mee te willen nemen naar Polen. In de auto naar Polen
verstuurd Britt stiekem sms'jes met korte hints naar haar moeder, ondertussen
raakt de batterij van haar telefoon steeds verder leeg. Haar vader steelt
auto's om niet gevonden te worden en ze blijven overal maar kort. Uiteindelijk
ontsnapt Britt en dwaalt rond in een groot bos.
Rechercheur Lois Elzinga onderzoekt met haar team de zaak
van Britt. Wanneer zij een aantal dagen vrij heeft, laat zij zich tegen alle
regels in, ompraten door Mirjam (de moeder van Britt), om mee te gaan naar
Duitsland.
Recensie
Morgen ben ik weer thuis
Dit boek is geschreven door Simone van der Vlugt, geboren te
Hoorn in het jaar 1966. Ze is in Nederland bekend geworden met het boek 'De
Reunie' (2004) en inmiddels zijn haar boeken in meerdere landen verschenen. Ze
heeft vele succesvolle thrillers, historische romans en historische jeugdboeken
geschreven. Samen met haar echtgenoot heeft zij meerdere verhalen geschreven
over de reizen die zij samen gemaakt hebben.
Het boek Morgen
ben ik weer thuis is een deel in een thrillerreeks over Lois Elzinga. Het
wordt door recensenten erg positief beschreven.
Mijn verwachtingen van het boek waren in het begin niet zo
hoog, aangezien de boeken die ik eerder van haar gelezen heb mij niet erg
aanspraken. Toch heb ik het een kans willen geven, ik kende immers alleen nog
maar haar jeugdboeken. Het uiterlijk van dit boek is daarentegen wel
veelbelovend.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen (het verhaal
gaat immers over de recherche, die vallen wel vaker een huis binnen), ik vond
dit een erg goed boek. De verhaallijnen zijn uiterst slim in elkaar gedraaid en
de personages maken pakkende opmerkingen. Aan het begin van het verhaal dacht
ik wel: ‘daar gaan we weer, opnieuw een schrijver die een serie politie
thrillers heeft besloten te schrijven.’ Ik had zo mijn vooroordelen over Van
der Vlugt, maar met dit boek heeft ze mij bewezen dat daar niets van klopt,
binnen twee dagen was het uit en daar baalde ik enorm van.
Het boek beschrijft twee verhaallijnen, een waarin we
meekijken met Britt Strijbis, een elf jarig turntalentje. De andere verhaallijn
beschrijft het leven van Lois Elzinga, rechercheur bij de politie van Alkmaar.
Britt woont samen met haar moeder Mirjam, haar vader kent ze
niet. Hij is een crimineel en zit eigenlijk zo lang als Britt zich kan
herinneren vast in de gevangenis van Vught. Wanneer Britt ontvoerd wordt, schemert
Mirjams angst dat haar ex-man Roy, de vader van Britt, achter de ontvoering
zit, al door. Dit vind ik persoonlijk erg prettig lezen omdat je steeds hints
krijgt over wat er mogelijk gebeurd is, maar toch continu met vragen blijft
zitten.
Uiteindelijk blijkt Mirjam gelijk te hebben, Lois was
inmiddels ook op het spoor van Roy beland. Hij is ontsnapt. Als lezer heb je
een informatie voorsprong, je weet meer dan Lois en Mirjam, omdat je ook de
verhaallijn van Britt volgt. Zij hebben vragen, waarop jij als lezer de
antwoorden al weet. Je wilt hierdoor graag doorlezen, je hebt een vermoeden van
wat komen gaat, maar weet nog niet zeker hoe precies.
Een ander punt dat voor de zekere spanning zorgt, is het
mobieltje van Britt. Als zij van turnen naar huis fietst merkt ze dat de
batterij bijna leeg is en zet daardoor haar telefoon uit. Haar moeder en de
politie denken hierdoor dat deze van haar afgepakt is. Echter, wanneer Britt in
het busje ligt, merkt zij dat ze haar telefoon nog bij zich heeft. Helaas kan
ze er op dat moment niet bij. Erg verwonderlijk is het, dat geen van haar
ontvoerders opmerkte dat zij het mobieltje bij zich had. Enerzijds maakt het
telefoontje het spannend, door de steeds terugkerende rol en vragen die je
jezelf stelt als: ‘zal het lukken? Zal Mirjam het bericht op tijd binnen
krijgen?’ Anderzijds zwakt dit het verhaal af, omdat het (althans voor mij)
niet logisch is dat een beroepscrimineel er niet aan denkt om het af te pakken.
Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer spannende elementen
er naar voren komen. Steeds wordt je op een ander spoor gezet over de
bedoelingen van Roy en de uiteindelijke afloop voor Britt.
In de verhaallijn over Lois krijg je steeds meer achtergrond
informatie over wie zij is. Op die manier kan je je steeds gemakkelijker
inleven in wat ze voelt en leer je haar steeds beter kennen. Wat zij meemaakt,
beleef je als bijzaak, maar het maakt haar personage wel duidelijk.
Wat het erg leesbaar maakt, is dat het erg actueel is. Wie
het nieuws volgt, hoort regelmatig over vermissingen en hoe de media gebruikt
kan worden om een kind terug te vinden. In het verhaal wordt bijvoorbeeld het ‘AmberAlert’
genoemd.
Ik zou iedereen die houdt van snel leesbare politie verhalen
aanraden om dit boek te lezen, het leest gemakkelijk weg en bevat genoeg
elementen om de spanning behoorlijk op te bouwen. Als je meer gecharmeerd bent
van ingewikkelde complotten en wat meer diepgang verlangt, is het misschien
niet de beste keuze.
Morgen ben ik weer thuis, Simone van der Vlugt
277 pagina’s
Eerste druk 2013,
Nederland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten